Nieuw Zeelander Scott Dixon heeft voor de vijfde keer in zijn carriere de IndyCar Series op zijn naam gezet. Voor aanvang van de laatste race van het seizoen had Dixon nog maar één degelijke race nodig, een race die hij niet eens hoefde te winnen, om iets bijzonders te doen. Want vijf maal de IndyCar Series wonnen, dat is weinigen weggelegd.
Op de Sonoma Raceway had Dixon genoeg aan zijn tweede plaats achter Ryan Hunter-Reay. In de de geschiedenis van IndyCar is er maar één coureur met meer Series achter zijn naam dan Dixon, AJ Foyt. Na afloop van de race had Scott Dixon het volgende te zeggen: “Ik kan dit nauwelijks geloven. Je twijfelt altijd in zulke situaties, en bedenkt je dat het gewoonweg niet kan. Maar het gaat allemaal om de mensen achter me, ik ben slechts de geluksvogel die de auto over de lijn mag rijden.”
De inmiddels 38 jaar oude Nieuw Zeelander won eerder titels in 2003, 2008, 2013, en 2015. Al deze titels behaalde hij met Chip Ganassi Racing. Het talent van Dixon staat aan de basis van het succes van Ganassi en is de rede van de huidige sterke positie van dit team in de autosport in de VS. Want naast de nieuwe IndyCar titel won het team afgelopen weekend ook de NASCAR Xfinity Series met Ross Chastain, Kyle Larson behaalde met Ganassi de tweede plaats in NASCAR Playoff race, en Scott Dixon bezorgde het team de twaalfde IndyCar titel.
“Het was een fantastische rit met deze man.” Aldus Ganassi na afloop van de race. Ganassi, eigenaar van team Ganassi vierde de overwinning in stijl, met een duik van het podium in het publiek beneden.
De taak van Dixon was duidelijk; zo goed mogelijk eindigen om zo het initiatief te houden en de Series te winnen. Deze opdracht werd al snel gemakkelijker toen zijn directe concurrent om de titel, Alexander Rossi, al in de eerste fase van de race op zijn teamgenoot Marco Andretti botste. Een gebroken neusvleugel as het gevolg. Hierdoor was Rossi genoodzaakt terug te keren naar de pits straat voor nieuwe onderdelen en helemaal achter aan het veld weer aan te sluiten. Het kampioenschap was zo goed als besloten en Scott Dixon kon de titel eigenlijk niet meer ontgaan.
In de laatste race van het seizoen werden twee keer zo veel punten verdeeld als normaal en hierdoor moest iedereen nog op z’n hoede zijn. De voorsprong van 29 punten van Dixon op Rossi was daarom niet genoeg om Dixon al op voorhand tot winnaar uit te roepen. Rossi kwam door zijn vroege malheur niet verder dan de zevende plek, nog steeds een prima resultaat gezien de omstandigheden, dat was niet genoeg voor de eindoverwinning, maar wel genoeg voor de tweede plaats in het algemeen klassement.
Rossi: “Scott verslaan ging erg lastig worden. Het is vervelend er zo uit te gaan, ik zou dat moment wel een miljoen keer willen herhalen. Ondanks onze tweede plaats mogen we tevreden terugkijken op 2018.”
Dixon leek de hele dag van de race kalm. Maar deze schijn bedriegt, want, zo zou de winnaar later toegeven, voor Scott Dixon was de buit pas echter zeker toen hij de laatste pitsstop achter de rug had. Het was pas op dat moment dat de Nieuw Zeelander zich wat kon ontspannnen. “Je weet het nooit, alles kan gebeuren,” zei Dixon. “Er lag veel grind en Rossi zat me op de hielen. Hij heeft zo hard zijn best gedaan dit jaar en hij wordt nog een grote ster.”
Voor de winnaar van de race, Hunter-Reay, moet de winst van afgelopen weekend een vreemde zijn geweest. Want uiteraard ging na de door hem gewonnen race de aandacht niet naar hemzelf, maar naar Scott Dixon. Hij zal er niet rouwig om zijn, want hij won al achttien keer dit seizoen. Hunter-Reay: “Om zo te eindigen is onwerkelijk.” De winnaar zou zijn winst opdragen aan de geblesseerde IndyCar coureur Robert Wickens. “We zouden willen dat hij hier was, dan zou hij mijn leven een stuk moeilijker hebben gemaakt op de racebaan vandaag.”
Hunter-Reay had ook lof voor de seizoenswinnaar Dixon: “Het is ondenkbaar wat hij gepresteerd heeft. Om met zo’n persoon de baan te delen is geweldig, om hem te verslaan ook. Hij is de beste rijder van deze IndyCar generatie.”
Aan het einde van de race sprak een emotionele Scott Dixon zijn waardering uit voor zijn vrouw en voor haar steun. De dag van de race was een emotionele dag voor de familie want op de sterfdag van de vader van Emma, de vrouw van Dixon. Scott Dixon: “Ik kan Emma niet genoeg bedanken. Ze is geweldig geweest dit hele seizoen, en het is de sterfdag van haar vader vandaag dus het is een emotionele tijd voor haar en haar familie.”
Met de winst van Dixon schaart hij zich in een rijtje legendes van de IndyCar sport. Maar het is vooral de manier waarop die op het publiek het meest indruk heeft gemaakt. Want Scott Dixon domineerde dit seizoen koelbloedig en berekenend. De beste coureur van de huidige generatie IndyCar rijders, met de bijnaam ‘Ice Man, reed ook afgelopen weekend kalm en slim. Hij nam weinig risico’s, maakte geen fouten, en werd tweede van de dag, en eerste van het jaar.
Heb je even genoeg van al het Formule 1 geweld? Waarom stem je niet af op de IndyCar in America? Volg de sport op de voet en je komt beslagen ten ijs als je een wedje legt op gratis goksites als BetFirst en Circus.
De Ice Man wist wat zijn kansen waren, wist ook dat hij afgelopen weekend zijn concentratie niet mocht laten verslappen. Zijn concurrent Rossi hijgde in zijn nek, maar reed dus al vroeg zijn auto in die van teamgenoot Marco Andretti van team Andretti Autosport. Zo was zijn voorsprong van 29 punten al vroeg in de wedstrijd genoeg voor winst van de IndyCar Series. Maar Dixon had nog een moeilijke maar belangrijke taak; de auto heel over de streep krijgen, geen fouten maken. Maar de Ice Man heeft deze bijnaam niet voor niets.