Wie Wimbledon wint, wordt met bewondering bekeken. De namen circuleren in de wereldpers. De maandenlange voorbereidingen en trainingen werpen eindelijk vruchten af. De tennissers en tennissters kijken met dankbare ogen naar de hemel. Winnen voelt zo goed. Het is een bekroning van een lange weg. Wimbledon winnen, is een zaak van prestige. Diegenen die daarin slaagden, delen hun vreugde met een groot en enthousiast publiek. Heel veel mensen willen de tenniswedstrijden met eigen ogen zien. U kan deze natuurlijk ook via een site als Ladbrokes bekijken.
Onder de winnaars en winnaressen kunnen we nog verschillende categorieën onderscheiden. Er zijn kampioenen die een keer wonnen, maar er zijn ook nog winnaars en winnaressen die echt tot de allergrootsten der aarde behoren. Dat is slechts voor een bijzondere klasse van toppers weggelegd. Bij de vrouwen behoren een aantal van hen tot de grootste winnaressen van Wimbledon. Een voor hen hebben ze bewezen dat ze geen eendagsvliegen zijn. Het is geen toeval dat ze de top bereikten. Allen combineren ze talent met karakter en doorzettingsvermogen. De koninginnen van het tennis laten een onvergetelijke indruk achter.
Martina Navratilova, Helen Wills Moody, Steffi Graf, Serena Williams en Dorothea Lambert Chambers zijn de onbetwistbare grootste winnaressen van Wimbledon. Navratilova won maar liefst negen keer in haar tenniscarrière het toernooi van Wimbledon. Daarmee prijkt zij absoluut op de nummer 1 van de absolute tennistoppers. Helen Wills Moody zegevierde acht maal tijdens het toernooi van Wimbledon. Graf, Williams en Dorothea Lambert Chambers delen de derde plaats. Zeven maal mochten ze een Wimbledonzege aan hun palmares toevoegen.
Navratilova was een tennisster van wereldklasse. Ze bereikte haar top in de jaren ’70 en ’80. Ze werd geboren in Praag. Haar jeugd werd door de scheiding van haar ouders en de depressie en zelfmoord van haar vader getekend. Haar moeder hertrouwde met de man die later de eerste tenniscoach van Navratilova zou worden. De twee hadden een goede band. Tennis zat haar in het bloed. Haar grootmoeder speelde ook erg goed tennis. Navratilova combineerde een aangeboren talent, met passie voor het tennisvak en streefde ernaar, haar tennisvaardigheden blijvend te verbeteren. Op de leeftijd van 9 jaar trainde ze al met een tenniskampioen en op de jonge leeftijd van 15 jaar won ze een nationaal kampioenschap. Dat was de start van haar glansrijke tenniscarrière.
Moody domineerde het tennis van de jaren ’20 en ’30. De Amerikaanse stierf op de leeftijd van 92 jaar. Haar vader leerde haar tennissen. Op 14-jarige leeftijd werd Moody lid van een tennisclub. Ze nam het tennis erg serieus. Ze bleek zich erg intensief op het spel te kunnen concentreren en oefende haar tennisvaardigheden met mannen. Zo werd ze een erg goede tennisster. Helen Wills Moody was een aanhanger van de directe aanval tijdens een tenniswedstrijd. De meer elegante tennisbewegingen waren volgens haar mooi om naar te kijken, maar ze waren niet effectief om de wedstrijd te winnen. Moody liet er geen gras over groeien en sloeg snel toe. Haar strategie heeft haar geen windeieren gelegd. Tot op de leeftijd van 82 speelde ze nog zelf tennis.
De Duitse Steffi Graf begon op 13-jarige leeftijd op professioneel niveau tennis te spelen. Beide ouders van Graf speelden tennis en op 4-jarige leeftijd kreeg Graf van haar vader geen beer, maar een tennisracket. Graf won haar eerste junior tennistoernooi toen ze zes was. Haar vader begeleidde haar als coach en Graf toonde dat ze uit het juiste hout was gesneden om tenniskampioene te zijn. Graf had ook met een aantal tegenslagen te kampen. Zo werd haar vader van fraude beschuldigd en verwondde een fan van haar haar rivale Monica Seles. Het wierp een schaduw op haar glansrijke prestaties. Zelf was Graf niet verantwoordelijk voor beide gebeurtenissen, maar ze voelde zich toch schuldig. Graf is niet alleen een uitzonderlijk tennistalent, ze blijkt ook over een groot hart te beschikken. Haar stichting ‘Children for Tomorrow’ zet zich in voor kinderen en gezinnen die door een crisis worden getroffen.
De Amerikaanse Williams begon al op 3-jarige leeftijd met een intensieve tennistraining. Jong geleerd is oud gedaan. De vader van Williams kwam op het idee om zijn twee jongste dochters tot echte sterren in het vrouwentennis om te vormen. Samen met zus Venus trainde Serena met hun vader elke dag twee uur. De vader van de zussen Williams bleek een echte sleutel in hun gouden carrière te zijn. Hij leerde hen olifantenvel te kweken en verhuisde met zijn familie, als dat de tenniscarrière van zijn dochters ten goede kwam. Bovendien hield hij een oogje in het zeil, dat zijn dochters niet te snel zouden uitblussen. De vader is geslaagd in zijn doelstelling. Hij wilde zijn dochters kneden om de tennistop te bereiken en hij heeft bewezen, dat zijn aanpak doeltreffend was.
De Engelse Chambers domineerde het vrouwentennis in de jaren ’10 en ’20. Chambers was een zeer groot tennistalent. Ze speelde zelfs nog tennis op de leeftijd van 46 jaar. Haar kennis gaf ze door via haar boek ‘Lawn Tennis for Ladies’, dat voor het eerst in 1910 werd gepubliceerd. Het boek beschreef in woord en beeld hoe tennis met succes kon worden gespeeld. Het werd een echt referentieboek voor toptennis. Op 41-jarige leeftijd nam Chambers deel aan de finale op Wimbledon en schreef daarmee geschiedenis als de oudste vrouwelijke finalist die Wimbledon ooit heeft gekend.
De vijf namen zullen nooit meer vergeten worden. De wereld is dankbaar om wat deze vijf topvrouwen aan het publiek hebben getoond. Het werden kostbare herinneringen. Elke keer dat een tennisster opnieuw een Wimbledon-finale won, groeide de trots in de ogen van de fans. De winnares had hun hart geraakt en het publiek genoot ervan, hun heldin nog eens te zien winnen. Het verveelde nooit. Elke keer dat de koningin het gouden kroontje mocht dragen, scheen de zon die dag extra. Een echte winnares geeft nooit op. Winnen zit haar in het bloed.