Een grote roze wolk, daarop drijft Frankrijk al sinds het wereldkampioen werd in de zomer van 2018 in Rusland. De wereldtitel kon dit jaar eigenlijk maar naar één team gaan. Want waar andere landen hard door de mand vielen op het WK dit jaar was er maar één land dat consistent op hoog niveau bleef presteren. En dat weet iedere voetballiefhebber: pas op voor de WK blues.
Het grote gat na een WK, de vloek van de titel, veel landen hebben er al last van gehad. Duitsland niet in de laatste plaats. Maar Frankrijk blijft maar prima presteren. Hoe komt dat? Wat is het geheim van de Fransen? Zit er iets in het water? Of in de wijn?
Wat enorm bijdraagt aan het succes van de Fransen is de jonge aanwas, en de goede balans tussen ervaring van de oude garde en de motivatie en fysieke fitheid van de jonge talenten. Als je wilt zien hoe goed de spelers van Frankrijk zijn moet je ook kijken naar wie er thuis gelaten wordt.
Tot voor kort mocht bijvoorbeel Anthony Martial slechts toeschouwer zijn van de Franse equippe. De ster van Manchester United werd maar niet opgeroepen terwijl de jonge aanvaller uitstekende presteert in de enorm zware Premier League. Een vertrek uit Old Trafford zit er dan ook steeds nadrukkelijker aan te komen voor de Fransman, er zijn genoeg clubs die op hem azen.
De uitstekende prestaties van Martial leverde hem een uitnodiging op voor de voorbereiding op de aankomende internationale wedstrijden. Een blessure gooide echter roet in het eten, en daarom moet Anthony Martial dus nog even wachten voor hij zijn debuut kan maken bij Les Bleus. Andere aanvallers bij Frankrijk zijn Ousmane Dembele, Nabil Fekir, Olivier Giroud, Antoine Griezmann, Kylian Mbappe en Florian Thauvin. Een rijtje waar menig coach van gaat schuimbekken.
Er is nog een speler die thuisgelaten wordt. Bij Arsenal, ook in de Britse Premier League, doet Alexandre Lacazette het enorm goed. Maar ondanks zijn uitstekende spel op het eiland mag Lacazette nog niet uitkijken naar deelname aan het nationale team. Het laat genoeg zien over de enorme keur aan spelers die Didier Deschamps tot zijn beschikking heeft. En dan hebben we over Aymeric Laporte nog niet geschreven.
Waarom deze laatste speler nog niet opgeroepen is, daarover doen wilde verhalen de ronde. Volgens voormalig coach bij de Franse jeugd Pierre Mankowski heeft dat alles te maken met de sociale capaciteiten van Laporte. Mankowski heeft Laporte eerder onder zij hoede gehad en heeft Sport Witness op laten tekenen dat Laporte weinig interactie vertoont met het collectief. Laporte is een loner die zich onhandig uitdrukt in zijn communicatie. Hij schat zichzelf te hoog in en laat dat ook zien.” Inderdaad niet echt team materiaal.
En dat lijkt vooral voor Deschamps een groot struikelblok. De Franse leermeester wil zijn team hamonieus houden, en dat lijkt moeilijk met het inbrengen van een arrogante jonge speler die problemen heeft in dienst van team te spelen.
Van verval in de status van Frankrijk in de voetbalwereld leek ook na het WK weinig sprake. Er werd niet verloren, niet in vriendschappelijke wedstrijden en niet in de UEFA Nations League. Uitstekende spelers vormden een uitstekend team, en dat haalde uitstekende resultaten. Een volgende titel, een Europese eerste, daar leek men in Frankrijk al zeker van. Logisch, er werd na een uitstekende WK gewonnen van IJsland, van Duitsland, en van Nederland. Maar komt er nu toch roest op het opgepoetste chroom?
Afgelopen vrijdag stond een treffen met Nederland op het programma. Het nietige Nederland dat niet eens deelnam aan het WK, dat al sinds het vorige WK in een staat van verval verkeerd. Geen Van Persie, geen Robben, geen Kuijt, geen Van Der Vaart, geen Sneijder. Van de grote generatie was niks meer over en het elftal moest opnieuw opgebouwd worden. Een makkelijke prooi dus voor het oppermachtige Frankrijk.
Menig gokker op gratis goksites als Circus en Bet777 zullen geld verloren hebben door op een Franse overwinning te gokken. Want het waren onze noorderburen die er verrassend met de winst vandoor gingen. Een groep jonkies in oranje speelde met durf en bravoure, en wonnen terecht en met dominant spel. De Fransen dropen af.
De late goal uit een penalty zei genoeg over de verhoudingen. Het liet een generatie Nederlandse voetbal zien die zich niets wijs liet maken, maling had aan ervaring bij Frankrijk, en geen greintje respect had voor voetballers die de wereldcup in de handen hebben gehad. Frenkie de Jong ging in de zestien slim neer na een duwtje van Moussa Sissoko. Memphi Depay mocht het gaan doen vanaf elf meter.
Een belangrijk moment, een zweethandjes moment. Want scoren betekent Frankrijk verslaan in de UEFA Nations League. Dus dan verwacht je een lang aanloop, een pegel in een hoek, of over uit nervositeit. Maar ook Depay liet geen angst zien. Een kort aanloopje, een Panenka over Lloris die al in de hoek lag voor hij door had wat er gebeurde. De oranje leeuw speelde met de Franse haan.
Didier Deschamps, nu coach van de Fransen, stond ook in 1998 als winnaar op het veld toen Frankrijk in eigen land het WK won. Niet gek dus dat de vergelijking met de vorige gouden generatie al snel wordt gemaakt. Herinnert u ze nog, Patrick Viera, Zinedine Zidane, Thierry Henri, Fabien Barthez, Emmanuel Petit, en David Trezeguet om er maar een paar te noemen. Allen spelers die hun sporen hebben verdient. Spelers die aan de basis stonden van het succes op het EK twee jaar later, toen Frankrijk ook dat toernooi won.
Of de vergelijking met de groten van 1998 terecht is weten we pas over twee jaar, als Frankrijk de kans heeft de dubbelslag te slaan door ook dit toernooi te winnen. Maar dat ook dit Frankrijk te verslaan is weten sinds vrijdag, en dat is een prettige gedachte. Gaat u maar rustig slapen.