Frankrijk is vooraf door kenners aangewezen als één van de grote favorieten op de dit WK. Echter, imponeren doet het Franse team nog niet. Het gelijkspel tegen Denemarken in de laatste ronde van de groepsfase is wat dat betreft veelzeggend. Daar moet wel iets tegenover gezet worden; geen van de favorieten laat een daverend spel zien. En Frankrijks tegenstander in de volgende ronde, Argentinië speelt ronduit pover en heeft slechts met wat geluk de groepsfase overleefd. Wat is de toekomst van Frankrijk op dit WK?
Frankrijk en Denemarken legden dinsdag een bleke nul nul wedstrijd op de mat in Lushniki stadion. Het gelijkspel betekende voor beide partijen het overleven van de groepsfase en had wat weg van een zakelijke transactie. Sterker, Frankrijk was in deze wedstrijd haar toch al trage spel van de eerste twee wedstrijden verder te vertragen. Helemaal weggegooide tijd was het spelen van deze wedstrijd voor de Franse bondscoach Didier Deschamps niet; het was een prima kans eens een andere combinatie van spelers te testen om te zien of dat meer gevaar van Franse zijde op kon leveren. Niet gelukt dus, maar Deschamps is weer wat wijzer, of wanhopiger. Een positief puntje dan; Nabil Fékir was de enige Fransman die ook maar iets van dreiging richting Denemarken op het veld bracht. Aan Deschamps nu dus de taak rond deze speler een opstelling te vormen? De toekomst zal het uitwijzen.
Omdat Frankrijk al voor de wedstrijd tegen Denemarken geplaatst was voor de volgende ronde kon Didier Deschamps wat experimenteren. Steve Mandanda verving doelman Hugo Lloris, Djibril Sibidé en Presnel Kimpembe werden geïntroduceerd in de verdediging van Les Blues. Op het middenveld verving Steven N’Zonzi Paul Pogba, en op de vleugels mochten Thomas Lemar en Ousmane Dembelé het proberen ten kosten van Blaise Matuidi en Kylian Mbappé. Het systeem bleef hetzelfde, het vertrouwde 4-4-2.
Met deze aanpassingen hoopte Didier Deschamps meer balans in het team te brengen. Lemar presteerde vorig seizoen uitstekend bij Monaco, dat de titel pakte in de League 1 in 2017. Gehoopt werd dat zijn snelheid op de vleugel het gevaar kon brengen dat zo afwezig was toen Blaise Matuidi op zijn positie stond in de match tegen Peru. N’Zonzi moest dan in de verdediging meer discipline brengen dan Pogba in eerdere wedstrijden realiseerde, en tegelijk Ngolo Kanté in staat stellen richting het middenveld te spelen. Althans, dit allemaal in theorie uiteraard.
Maar zoals we van Frankrijk dit WK inmiddels gewend zijn speelde Les Blues ook deze wedstrijd weer zonder aanvallende samenhang, en ging het vooruit zonder veel gevaar. Het ingrijpend veranderingen aanbrengen in een team is niets nieuws voor de Frans bondscoach Didier Leschamps. Al aanpassend kwam hij ook in 2016 op het EK steeds een ronde verder. Het vinden van de juiste opstelling kwam destijds precies op tijd, Frankrijk stond achter tegen Ierland, Kanté werd gewisseld voor Kingsley Coman, en Antoine Griezmann ging meer naar de binnenkant spelen om daar met Olivier Giroud een duo te vormen. Binnen twintig minuten scoorde Griezmann twee keer, één keer op assist van Giroud, en was Frankrijk verder naar de volgende ronde.
Deze keer had Deschamps niet het geluk op de juiste opstelling te stuiten. Maar deze keer had Frankrijk het ook niet zo nodig als in 2016 tegen Ierland. De vraag is alleen of Frankrijk de juiste vorm überhaupt gaat vinden dit WK. Want eigenlijk stellen veel spelers met sleutelposities behoorlijk teleur. Lemar’s matige vorm dit seizoen zet door op het WK, Sibidé slaat aanvallend nog geen deuk in een pakje boter, en ook Dembélé laat weinig zien. Alleen Nzonzi dwingt de coach hem in het veld te houden, de rest is eigenlijk inwisselbaar. Nzonzi was tegen Denemarken zeker aan de bal, en schuwde het fysieke duel niet wanneer dat nodig was. Een zekerheidje voor Deschamps tegen Argentinië ten nadele van Pogba?
Er is nog een lichtpuntje voor de Fransen. Ook Nabil Fékir presteerde prima. Hij kwam in de wedstrijd als vervanging van Griezmann en liet zien dat ook deze sterspeler en ‘zekerheidje’ gewoon vervangbaar is. Het was een opluchting te zien hoe Fékir met creativiteit veel meer gevaar wist te brengen dan de saai-spelende Griezmann, die nu in drie opeenvolgende WK wedstrijden weinig indruk maakte. Fékir was bijna in staat het ingedommelde publiek in het Luzhniki stadion wakker te doen schudden, en de Lyon captain vormde een prima aanvulling op Giroud’s fysieke spel en de snelheid en directheid van Mbappé en Dembélé. Dat Nabil Fékir prima op zijn plek is in het Franse nationale team komt niet helemaal als een verrassing, ook in eerdere invalbeurten, vooral in die tegen Australië, maakte hij een prima indruk. De spits maakt een frissere indruk dan vedette Antoine Griezmann, maar of dat hem een plaats oplevert bij de startende elf spelers is nog maar te bezien. Het lijkt een brug te ver voor Deschamps om Griezmann op de bank te laten ter faveure van Fékir, en wellicht te moeilijk om beide spelers in één elftal te laten samenwerken.
Het lijkt er in alles op dat Didier Deschamps ook in de volgende wedstrijd tegen de Argentijnen weer gaat experimenteren. En dat mag wel verbazingwekkend genoemd worden. Deschamps staat al weer zes jaar aan het roer van de het Franse nationale team, maar is nog zoekende. Zijn team mist dan ook identiteit en dat kan in verder rondes, wanneer niet alleen individueel talent maar vooral ook teamspel belangrijk wordt, de Fransen de das om doen. Zonde, want deze generatie Franse voetballers verdient, gezien de kwaliteit van de spelers, een grote prijs.
Mocht Frankrijk het verder schoppen dan de achtste finales, dan wacht in de kwartfinales Uruguay of Portugal. En als Portugal iets van vorm gaat vinden dan gaat Frankrijk het knap lastig krijgen tegen de huidige Europese kampioenen. Een zekerheid is Frans succes dus allerminst, toch geld inzetten op Les Blues? Ga naar wedonline.be en gok gratis op goksites als BetFirst en Bet777.