Begin maart werden in Schotland de indoor atletiek kampioenschappen gehouden in de Emirates Arena in Glasgow. Het was de 35ste editie van het toernooi dat om de twee jaar plaatsvindt. Er deden 637 atleten mee uit 49 staten. Het was de tweede keer dat Glasgow het evenement mocht hosten na het evenement in 1990, en de derde keer dat het in het Verenigd Koninkrijk gehouden werd. Het driedaagse evenement bestond uit 13 onderdelen voor de mannen en 13 voor de vrouwen. Wat is er tijdens het evenement gebeurd?
De Schotse Laura Muir wist haar winst in 2017 in Belgrado te verlengen op de 1500m en de 3000m bij de vrouwen. De 25-jarige Britse bevestigde daarmee haar status als een van de beste vrouwelijke atleten op de binnenbaan, waar ze schitterde op de middellange afstanden. Haar twee gouden medailles zorgden ervoor dat het thuisland, Groot-Brittannië op de tweede plek eindigde in het medaille klassement. Shelayna Oskan-Clarke zorgde heeft ook aan deze overwinning voor de Britten bijgedragen door op de 800m in de finale een fantastische race te lopen waarmee ze haar eerste internationale titel behaalde bij de senioren. Tel daar de gouden medaille van Katarina Johnson-Thompson op de vijfkamp bij op wat het aantal gouden medailles op 4 zet, op een totaal van 12 voor het Britse team. Het was niet genoeg om de Polen van de troon te stoten, helaas, die het klassement aanvoeren door de Britten te verslaan in de vrouwen 4×400 estafette.
De Schotse Laura Muir was zonder twijfel een van de grootste sterren van het weekend.
Voorafgaand aan het kampioenschap werd er volop gespeculeerd over de rivaliteit tussen Muir en de Duitse Konstanze Klosterhalfen. De realiteit liet zien dat Klosterhalfen ingehaald werd door Muir die er een spelletje van maakte tijdens de wedstrijd op de 3000m door de Duitse op de hielen te zitten voordat ze er van doorschoot, met een laatste sprint die ze inzetten op de 20m voor de finish. Muir zetten daarmee het record voor het kampioenschap op de 3000m en finishede op 8:30:26. De Britse Melissa Courtney won brons. Op de 1500 meter won de Schotse Muir met 4 seconden verschil voor thuispubliek. Oskan-Clark had in 2017 in Belgrado met een honderdste naast het goud gegrepen maar had de race in Glasgow onder controle vanaf het begin, en won de 800m titel in 2:02:58 seconden.
Ana Peleteiro – ook wel het kangaroo meisje genoemd door haar familie toen ze een titel won bij de jeugd in 2012- heeft zich een weg omhoog gestuiterd naar de hoogste rangen van de atletieksport met haar talent voor de hink-stap-sprong. Toen ze haar titel won in 2012 was ze nog maar 16 jaar oud, in 2017 werd ze zevende bij de IAAF Wereldkampioenschappen en vorig jaar won ze indoor en outdoor bronzen medailles. Dit jaar in Glasgow verbrak ze een Spaans record van 14.73, en stal daarmee het indoor goud onder de neus van de Greikse Paraskevi Papachristou vandaan die 14.50m sprong, en de Oekraïense Olga Saladukha (14.47). De Spaanse Peleteiro is weer hersteld van een blessure en stelde zichzelf en coach niet teleur door in Schotland haar eerste Europese gouden medaille te behalen.
Bij het verspringen voor de mannen werd het een na het andere record verbroken. In de finale van het verspringen voor de mannen verbrak Miltiadis Tentoglou het wereld- en Grieks indoor record van 8.38m. Daarmee was hij de verst springende Europeaan in tien jaar op een binnenbaan. De Duitse Sebastiaan Bayer sprong zijn Europese record in Maart 2009 van 8.71m en Tentoglou’s sprong brengt hem een zesde plaats op de continentale ranglijst van alle tijden. Thobias Montler uit Zweden sprong een persoonlijk record van 8.17m en behaalde daarmee zilver. Strahinja Jovancevic uit Servië behaalde brons met een nationale record van 8.03m.
Het kogelstoten bij de vrouwen was spannend omdat er relatief weinig verschil tussen de worpen van de dames zat. Het Bulgaarse talen, Radoslaba Mavrodieva had in 2015 en in 2017 enkel zilveren medailles behaald en wist in Schotland dit jaar haar gouden plak te claimen door een persoonlijk record te gooien van 19.12m in de vijfde ronde. Voormalig wereldkampioene Christina Schwanitz uit Duitsland had lange tijd de voorsprong met een worp die slechts een centimeter te kort kwam op die van Mavrodieva – en pakte daarmee het zilver. Anita Marton uit Hongarije kwam derde met een worp van 19.00m.
De Belgische heren wisten bij de estafette van de 4×400 meter goud te behalen. Het spande er om of ze de Spanjaarden voor konden blijven wat de Belgische slotloper Kevin Borlée knap wist te doen. De ‘Belgian Tornados’ veroverden vier jaar geleden in Polen ook goud, en onder het mom ‘never change a winning team’ liepen ze ook nu in de zelfde formatie. Julien Watrin begon de race en zette meteen flink aan voor zijn 400 meter. Hij gaf de stok door aan Dulan Borlée die naar een sterke 400 meter zijn broer, Jonathan Borlée de stok mee gaf. Als derde loper ging Jonathan Borlée er als een speer vandoor maar het mocht net niet baten; zijn Spaanse tegenstander wisselde als eerste waardoor Kevin Borlée aan het begin van zijn 400m wat in te halen had. Kevin liet de Spanjaarden er echter niet zo makkelijk me weg komen en zette een fantastische eindsprint in waardoor hij Berat Erta nipt voor bleef tot de finish.
“Ik had nog geen wedstrijdritme en vertrok te snel” zo verklaard Jonathan Borlée de late wissel. Hij relativeert en verteld dat “zulke dingen gebeuren als je nog niet veel gelopen hebt. We hebben met zijn vieren sterk gelopen en Kevin heeft goed afgemaakt. We zijn heel blij met het goud.” Volgens de coach hadden de Tornados zich niet bewust voorbereid op de wedstrijd tegen de Spanjaarden maar wonnen ze omdat ze als team veel ervaring hebben en rustig bleven. “Ik was niet ongerust. Kevin voelde het perfect aan. De toekomst is aan deze ploeg, met ook nog Jonathan Sacoor en Robin Vanderbemden” aldus de coach Jacques Borlée. Een ploeg die goed is voor goud en waar u op zou kunnen inzetten op sites zoals Unibet en Circus Sport.