België derde op WK 2018, een terugblik

Derde worden op een WK voetbal. Nogal een prestatie voor een landje met elf miljoen inwoners. En passant even voetbal grootmacht Brazilië verslaan; het kon niet op dit WK voor België. Maar hoe mogen we terugkijken op ons toernooi. Kunnen we tevreden zijn met het resultaat, wetende dat een betere prestatie in de toekomst wellicht moeilijk wordt? Wetende ook dat er een limiet zit op de houdbaarheid van de huidige gouden generatie voetballers, mogen we dan tevreden zijn?

Tweemaal tegen Engeland

Voor de tweede maal in dit toernooi stonden we tegen Engeland, en net zoals de eerste keer was ook deze wedstrijd er één voor spek en bonen. De kleine finale, de strijd om de derde plaats, het is van oudsher een wedstrijd die niemand echt wil spelen. Je ben uitgeschakeld voor de hoofdprijs, je wilt naar huis. Of is het beter vol voor de overwinning te gaan, het toernooi dus nog winnend af te sluiten? Is het wellicht beter winnend te eindigen en tweede te worden dan de finale te verliezen? In ieder geval was ook het tweede treffen tussen België en Engeland er één waaruit we lessen kunnen trekken.

De troostfinale was voor onze Rode Duivels belangrijker dan de laatste wedstrijd in de groepsfase (een wedstrijd die we eigenlijk hadden moeten verliezen, enfin). Het verschil tussen eindigen als vierde en als derde is groot, en alleen al voor de FIFA ranking was de wedstrijd relevant. Ook in de troostfinale kwamen de Rode Duivels beter beslagen ten ijs. De controle over Engeland was er al vroeg, en België toonde zich de betere ploeg.

Die dominantie liet zich in zien in controle, maar ook in situaties van counter aanvallen. België beschikt over een snelheid waar de Engelsen alleen maar van kunnen dromen. Geen wonder dat België al vroeg op voorsprong kwam in een snelle aanval opgezet door Nacer Chadli, met deelname van Romelu Lukaku en met Thomas Meunier als afmaker.

Engeland knokte zich terug, maar was niet in staat tot scoren. Dit onvermogen was manifest gedurende het hele WK, waarin Engeland het toch vooral moest hebben van dood-spelmomenten. De afwezigheid van een echte nummer tien als Kevin de Bruyne, in de gelederen van Engeland, iemand met creatief vermogen en snelheid achter de spits, werd weer pijnlijk duidelijk. Het zal de Engelsen niet heel veel kunnen schelen, ze beschouwen hun elftal als een team in opbouw. Het jonge elftal zal nog vaker de gelegenheid krijgen mee te doen om de prijzen op een WK, iets wat bij de Rode Duivels minder zeker is.

In de rust maakte Gareth Southgate twee veranderingen in zijn team. Rose en Sterling eruit, Rashford en Loftus-Cheek erin. Het had wat positieve invloed maar veel meer creativiteit kwam er niet in het spel.

Eden Hazard beslist de match

Het bleef dus 1-0 voor België en Engeland bleef op zoek naar de gelijkmaker. Dat de score aan onze zijde niet verder opliep was vooral te wijten aan het onvermogen van Lukaku de bal vast te houden, en aan prima keeperswerk van Pickford. Zijn redding op een schitterende Belgische aanval van subliem, het mooiste doelpunt van het toernooi werd daarom niet gemaakt. De Rode Duivels rukten op, over links, daarna over rechts, en een boze Pickford stond een goal in de weg. Niet veel later stond Toby Alderweireld een goal van Eric Dier in de weg. Eindelijk leek er wat spanning in de wedstrijd te komen.

Net op het moment dat Engeland serieus aanspraak leek te gaan maken op de gelijkmaker deed België de deur dicht. Eden Hazard, de gevaarlijkste man aan onze zijde, maakte de tweede goal. Het was zijn mooiste goal van dit toernooi en bezorgde België de verdiende derde plaats. Geen World Cup, zelfs geen derde plaats voor Engeland. Het voetbal keerde niet terug naar huis, zoals de Engelsen vurig hadden gehoopt.

België dodelijk in de counter

Hadden we de eerste match tegen Engeland moeten verliezen. Had de makkelijke kant van het speelschema ons verder gebracht dan een derde plaats? En hoe staan wij er over vier jaar voor? Is onze gouden generatie nog steeds van edelmetaal, of gaan we slijtage zien onder wat een dun laagje bladgoud bleek? Het is giswerk.

Ons toernooi zit er op. Alleen de finale rest nog. Wat zijn de lessen die we kunnen trekken op basis van het spel van de Rode Duivels dit toernooi? Les één; we waren dodelijk op de counter. Niet alleen in de match tegen Engeland lieten we zien over voldoende balbezit, stamina en controle te beschikken om een snelle tegenaanval uit te kunnen voeren. Lukaku bleek goed in staat een bal vast te kunnen houden, om die vervolgens met precisie af te leveren waar de ruimte is. Hazard, De Bruyne, Mertens en Meunier beschikken allen over de snelheid en overzicht die nodig zijn een overtal situatie snel uit te buiten en een keeper te kunnen passeren.

Het gemis van Meunier tegen Frankrijk

Les twee; het gemis van Meunier tegen de Fransen. Tegen Engeland mocht Meunier weer spelen. Zijn schoring was voorbij. Deze schorsing hield hem op de bank tegen Frankrijk in de halve finale. Met Meunier weer terug in het team was daar ook ineens weer de creativiteit en breedte in het spel. Het opstellen van Mousa Dembele en Marouane Fellaini als diepe backs deed weinig om het gemis van Meunier tegen de Fransen op te vangen. De terugkeer van de Paris Saint-Germain speler Meunier tegen de Engelsen liet precies de waarde van deze sleutelspeler zien. Zijn verdedigende kwaliteiten zijn prima maar Meunier blinkt uit als het spel naar voren gaat. Meunier trekt op deze momenten het spel breed, de verdediging van de tegenstand wordt uitgerekt en de dekking valt dan weg. Met Meunier in het veld tegen Frankrijk had ons WK er anders uitgezien. Ach, de derde plaats, we mogen niet treuren.

Vanmiddag mogen we met z’n allen als neutrale toeschouwers genieten van een finale WK 2018. Wil je die finale toch nog interessant maken, sluit dan eens een weddenschap af op één van de vele gratis goksites als Circus Sport en Unibet Sport. Daar wordt een saaie wedstrijd nog spannend van.