We vergeten het bijna in het geweld van het voetbal, wielrennen, Olympische Winterspelen. Maar 29 november 2018 begint het Europees Kampioenschap handbal voor vrouwen en de kwalificaties zijn nu bezig. Omdat het toernooi in Frankrijk zal plaatsvinden is dit land al gekwalificeerd, ook de teams van Denemarken, Montenegro en Noorwegen hebben zich al weten te kwalificeren.
Dat Denemarken en Noorwegen zich nu al gekwalificeerd hebben mag niet tot verbazing leiden, Denemarken won het toernooi al drie keer, Noorwegen al zeven keer en is de regerend Europees kampioen. Of deze Scandinavische landen de hegemonie kunnen behouden is nog maar zeer de vraag. In 2017 werd Frankrijk wereldkampioen en dat land zal ook op het EK in 2018 in eigen land een gooi naar de titel willen doen.
België heeft een nationaal dames team maar dat mag eigenlijk nog geen naam hebben (hebben ze wel; Black Arrows). Veel minder dan eigenlijke alle landen in haar directe omgeving stelt het handbal voor vrouwen in België nauwelijks iets voor. Zo doen de Black Arrows niet meer aan kwalificatie toernooien, laat staan dat we meedoen aan Europese Kampioenschappen of Wereldkampioenschappen. Dit ontbreken van een nationaal team in het vrouwen handbal is des te meer opvallend wanneer je kijkt naar de gigantische populariteit van het dames handbal in Nederland.
Om het dames handbal in België weer op de kaart te zetten is de Fransman Laurent Worm aangesteld om leiding te geven aan de Black Arrows, zoals de dames heten. De naam Black Arrows is geïnspireerd door Usain Bolt. Laurent Worm wil eerst internationale wedstrijden spelen om bestaansrecht af te dwingen, en zich vervolgens richten op kwalificatie van een groot toernooi. Zover is het echter nog niet, en de Black Arrows zullen dan ook niet optreden tijdens het aankomende EK Handbal in Frankrijk.
Wie treden er dan welk op. Welke dames teams mogen wel hun opwachting maken op dit toernooi? Frankrijk dus, die had zich als wereldkampioen vast ook zelf gekwalificeerd, maar dit was niet nodig want de gastheer van het toernooi doet sowieso mee. Noorwegen heeft alle wedstrijden in de kwalificatie tot nu toe gewonnen en kan deelname niet meer ontgaan. In deze poule 1 staat Zwitserland op de tweede plaats, dit land is nog niet verzekerd van deelname. Voor Oekraïne en Kroatië zal directe plaatsing lastig worden.
In groep 2 is Italië al uitgeschakeld en Montenegro is al verzekerd van deelname. Polen en Slowakije mogen nog strijden om de tweede plaats. In groep zijn zowel de nummer 1 Servië en huidige nummer 2 Zweden nog niet verzekerd van een plaats, en kan zelfs nummer vier, Faeröer Eilanden nog via een derde plek het toernooi bereiken. De situatie in groep vier is niet anders. Hier kunnen zowel Oostenrijk als Roemenië kwalificatie nog mislopen, kan Rusland de groep nog winnen en kan zelfs Portugal nog via de achterdeur het toernooi bereiken. In groep 5 is Denemarken al verzekerd van een ticket en ziet het er voor IJsland moeilijk uit. Slovenië en Tsjechië kunnen beide nog aanspraak maken op de felbegeerde tweede plaats, en daarmee op deelname. De strijd in groep 6 is nog enorm spannend, hier kunnen Spanje, Duitsland, Turkije en Litouwen alle vier zich nog kwalificeren, en kan de nummer één, Spanje, deelname nog mis lopen. In de laatste groep, groep 7, gaan Nederland en Hongarije kop aan kop. Beide teams zijn nog niet verzekerd van deelname, Wit Rusland kan nog stijgen en directe kwalificatie afdwingen, en voor Kosovo ziet het er slecht uit, deze kan slechts met heel veel geluk via een achterdeur nog mee doen aan het EK Handbal voor vrouwen in Frankrijk in 2018.
De Scandinavische landen lijken nog steeds de grootmachten in het internationale handbal. Maar ook Frankrijk is zich aan het mengen in de strijd om de top. Achter deze landen is er een vrij brede subtop. Montenegro is een vrij opvallend succesverhaal. In dit landje van zo’n 600.000 inwoners is elke internationaal sportsucces opvallend, maar handbal is van oudsher populair in dit minilandje. Handbal voor dames bestaat in Montenegro pas sinds 2006, het dames team was opgericht kort na de Montenegrijnse onafhankelijkheid, maar in 2012 pakte Montenegro al het Europese Kampioenschap en in hetzelfde jaar werd het tweede op de Olympische Spelen in London.
Een andere outsider voor het kampioenschap is Nederland. Nederlands handbalsucces begon vrij recent, pas in 2015 begonnen de Nederlandse dames te winnen. In dat jaar werd het tweede op het wereldkampioenschap. In 2016 wisten de Oranje dames zich voor het eerste te plaatsen voor het Olympische toernooi, waar het knap vierde werd. Op het EK in 2016 werd Nederland tweede en op het WK van 2017 in Duitsland werd Nederland eerste. Met een eindoverwinning op een groot internationaal toernooi mag dus serieus rekening gehouden worden.
Rusland is een gevaarlijke outsider voor de titel, maar heeft al een poos geen EK of WK gewonnen. In 2009 werd het nog wereldkampioen. Maar na het pakken van de Olympische titel door de Russische dames in 2016 kan je niet anders dan stellen dan dat Rusland weer helemaal terug is in de strijd om de titel op het Europees Kampioenschap in 2018 in Frankrijk.
Spanje en Roemenië zijn ook linke underdogs, beide landen zijn nog niet zeker van kwalificatie, maar zullen naar verwachting toch hun opwachting gaan maken op het EK handbal voor dames in 2018 in Frankrijk. Met zo veel kandidaten voor de titel kan het aankomende EK bijzonder spannend gaan worden. Zal de hegemonie van de Scandinavische landen Denemarken en Noorwegen doorbroken gaan worden. Gaat een toch een andere Scandinavische kandidaat, Zweden, er met de titel vandoor? Gaat Rusland het Olympische succes van 2026 vervolg geven? Of gaan onze noorderburen eindelijk eens zegevieren? En wanneer gaan onze Black Arrows zich in de strijd om kwalificatie mengen? Het internationale dameshandbal is enorm in beweging, houd het in de gaten!