In 2016 liet de beste voetballer van Zweden weten niet meer voor het nationale elftal uit te zullen komen. Zodoende deed Zlatan Ibrahimovic niet mee aan de kwalificaties voor het Wereldkampioenschap in Rusland in 2018. Maar eigenlijk deed Zweden het bij die kwalificaties best heel aardig. Het versloeg zelfs Italië. Zweden doet dus gewoon mee aan het WK en dat was voor Zlatan de aanleiding om te verklaren dat “als ik mee wil spelen op het WK kan niemand me tegenhouden.” Daar dacht de Zweedse bondscoach Janne Andersson toch wel anders over.
De coach had een ploeg opgebouwd die niet meer rond de boomlange vedette draaide, en die ploeg had het nochtans helemaal niet slecht gedaan in de kwalificaties. De bondscoach kon dan ook de humor van de uitspraken van Zlatan niet inzien, en waarderen deed hij het evenmin. “Ibrahimovic heeft aangegeven niet meer mee te willen spelen als international na het EK. Als je dat zegt moet je niet ineens weer roepen toch mee te willen doen. Ik heb zijn keuze gerespecteerd toen hij ‘nee’ zei, net als ik de keuze van spelers die meteen ‘ja’ hebben gezegd respecteer.” Zo zei de bondscoach Janne Andersson in een interview tegen TYC Sports. De Zweedse voetbalbond schaarde zich achter coach Andersson door te verklaren dat Zlatan in een gesprek heeft aangegeven niet terug te komen op zijn keuze te stoppen als international. De vraag is of de Zweedse bond een voorkeur in dit gesprek heeft uitgesproken.
Het lijkt me namelijk logisch dat een nationale bond, of bondscoach een terugkeer van de vedette helemaal niet ziet zitten. Want wie zit er te wachten op een voetballer die over zijn top is maar nog praatjes heeft alsof hij Messi in zijn gloriedagen is? Daar zit niemand echt op te wachten, vooral niet als er genoeg jonge voetballers gretig zijn om te spelen, en om opdrachten uit te voeren. Dan op de vooravond van een belangrijk eindtoernooi nog even een haan in het kippenhok gooien is onnodig onrust zaaien.
Want praatjes heeft Zlatan Ibrahimovic genoeg. Onlangs heeft hij de overstap gemaakt van Manchester United naar LA Galaxy, een verhuizing die voetballers wel vaker maken in de herfst van de carrière. Een verhuizing, vooral, om nog even de bankrekening te spekken. Zijn komst in Los Angeles kondigde Zlatan aan met een paginagrote advertentie in de LA Times: “Los Angeles, you are welcome” liet Zlatan Ibrahimavic optekenen met weinig gevoel voor bescheidenheid. Ook in een interview over zijn komst naar Amerika in de bekende talkshow van Jimmy Kimmel liet Zlatan zien weinig noodzaak tot bescheidenheid te zien. “Een wereldbeker zonder mij kan je moeilijk een WK noemen.” Om even later evenmin bescheiden verder te gaan: “Ik wilde LA een cadeau geven. Land dacht ik na en plots schoot het me te binnen: ik zal mezelf schenken. Graag gedaan. Hier zijn redelijk wat aardbevingen, de laatste kwam door mij toen ik in LA arriveerde. Met die wereldgoal wilde ik meteen een statement maken. Elke film heeft een goed begin, toch? Of mijn ploeggenoten vrezen dat ze op den duur in mijn schaduw komen te staan? Nee. Ik maak ook van hen wereldsterren.”
Even iets heel arrogants zeggen is misschien geestig. Maar het wordt al snel wat vermoeiend. Na een paar minuten wordt het strontvervelend, maar daar heeft grootheid Zlatan maling aan. Of wellicht is dat nu zijn waarde voor de sponsoren; een controversieel figuur zijn, in de spotlights staan. De voetballer is inmiddels 36 en heeft zijn hoogtepunt al weer een poosje achter zich. Hij weet dat het voetballend alleen nog maar minder wordt en dat de media snel zijn uitgekeken zullen zijn op Zlatan Ibrahimovic. Om toch in de spotlights te kunne blijven staan is wat kunst en vliegwerk nodig.
Het is heel goed mogelijk, of eigenlijk vrijwel zeker, dat men dat in Zweden ook inziet. Een speler die tot de absolute wereldtop behoort en in dienst wil staan van het nationale team kan je natuurlijk gerust een tweede kans geven. Maar Zlatan Ibrahimovic heeft twee jaar geleden aangegeven niet meer uit te willen komen voor het nationale elftal en dat zag men in Zweden als definitief. Men is goed gaan zoeken naar een oplossing om het gat dat de grootheid achter laat op te vullen en men is daar in geslaagd, vrij succesvol in geslaagd zelf. Nu roept Zlatan Ibrahimovic dat hij wil terugkeren in het nationale team en staat de bondscoach voor een niet zo moeilijke keuze. Want als Zlatan Ibrahimovic dezelfde arrogantie aan de dag legt in het veld als daar buiten dan kan dit het teamspel van de Zweden behoorlijk in de war sturen. Dit teamspel is nu juist zo succesvol gebleken in de afgelopen kwalificaties. Dat zal desastreuze gevolgen hebben voor de prestaties in Rusland. En voor welk doel? Een 36-jarige voetballer heeft toch nauwelijks nog houdbaarheid tot een volgend eindtoernooi over twee jaar zou je zeggen.
De carrière van Zlatan Ibrahimovic is er één geweest van één van de beste voetballers ter wereld. Zijn talent en kracht staan buiten kijf. In de herfst van zijn carrière heeft hij onderdak gevonden in Los Angeles. In de Amerikaanse cultuur is vast meer ruimte voor wat arrogantie dan in Europa, en zal men blij zijn dat een voetbalheld uit Europa het voetbal in Amerika komt promoten. In Europa, en zeker in Scandinavië is men een pak minder gecharmeerd van arrogantie en zelfverheerlijking. Het is daarom logisch dat de Zweedse voetbalbond niet naar de pijpen van meneer Zlatan danst, maar gelooft in de kracht van een team welke zich bewezen heeft tijdens de kwalificatie wedstrijden voorafgaand aan het WK 2018 in Rusland. Als Ibrahimovic naar het WK wil is er vast ergens nog wel een plekje voor hem op de VIP tribune, en dat gun ik hem van harte.