Onze gouden generatie heeft voor elkaar gekregen waar we lang van droomden; we gaan naar de halve finale van het WK. Hoe hebben we dat voor elkaar gekregen? Door niets minder dan met een huzarenstukje Brazilië te verslaan in de knock-out fase van het toernooi. Hier lees je hoe onze Rode Duivels dat voor elkaar kregen.
Voor het eerst sinds 1986 hebben we weer eens een halve finale van en WK voetbal bereikt. Onder aanvoering van Roberto Martinez behaalden de Rode Duivels de vijfde overwinning op rij dit WK. We hebben laten zien goed tegen kleine en grote tegenstanders uit de voeten te kunnen. Panama en Tunesië werden al verslagen dit toernooi, met hetzelfde gemakt werden ook Engeland en Brazilië onschadelijk gemaakt. En dan is natuurlijk de overwinning op Japan ook het noemen waard.
Maar de mooiste overwinning tot nu toe is toch zeker de overwinning op Brazilië. De zogenaamde ‘Goddelijke Kanaries’ legden het af tegen de Rode Duivels in een duel dat zo episch was als het klinkt. Onze jongens gingen op een meer dan uitstekende manier van start, de tegenstander werd klem gezet en op het moment dat Brazilië begon te denken aan terugvechten stonden ze al twee-nul achter en hadden ze nog maar twintig minuten om dat op te lossen. Dat bleek te weinig, verder dan één tegendoelpunt kwam Brazilië niet en ook het laatste Zuid-Amerikaanse land mocht de koffers pakken.
Het duel zou getekend gaan worden door het aanvallend vermogen van onze Rode Duivels enerzijds, tegen de prima verdedigende linie van de Brazilianen aan de andere kant. Brazilië had tot de match tegen onze jongens pas één tegengoal te incasseren gehad in de vier gespeelde wedstrijden dit WK. Dat aantal werd verdubbeld na de corner van Nacer Chadli. De bal raakte de arm van Fernandinho en vloog in het net. Het was het tiende eigen goal dit WK, maar hoe dan ook, wij stonden voor in de kwart finale tegen titelkandidaat Brazilië. En we hadden er maling aan of dat door een eigen goal kwam of niet.
Dat we onze eigen boontjes wel kunnen doppen liet, hoe kan het ook anders,Kevin de Bruyne zien 18 minuten later. De wedstrijd was pas een half uur oud maar de Brazilianen al zo goed als gebroken toen De Bruyne verwoestend uithaalde, hiertoe in staat gesteld door een formidabele rush van Romelu Lukaku, die de wedstrijd van zijn leven speelde.
De wedstrijd was ook voor de neutrale toeschouwer zeer vermakelijk. Nog voor de score geopend werd wisten de Brazilianen de paal te raken. Wist Thiago Silva niet te scoren voor een zo goed als open goal na een corner van Neymar. Het waren meteen de grootste kansen voor de Brazilianen, pas in de 76e minuut kwam vijfvoudig WK winnaar tot scoren. Renato Augusto’s goal viel na een fraaie Braziliaanse aanval. Maar verder dan deze ene treffer kwamen ze niet, en meer hadden de Brazilianen ook niet verdiend. Onze gouden generatie maakte de verwachtingen meer dan waar. De Rode Duivels wonnen, verdiend, van Brazilië.
Met de uitschakeling van Brazilië heeft alweer een voetballend zwaargewicht toch wat prematuur het toernooi verlaten. Zo heeft Zuid-Amerika geen vertegenwoordiging meer op dit toernooi resteert ons slechts een Europees onderonsje.
Zit er nog meer in de kan? Mag ons land nog vaker juichen dit WK? Kunnen we het schoppen tot zelfs de finale? Onze volgende horde is Frankrijk, ongetwijfeld het sterkste land dat nog over is dit WK. Sterker dan onze Rode Duivels? We gaan het zien, dinsdag 10 juli, acht uur in de avond.
Het Wereldkampioenschap van 2014, het Europees Kampioenschap van 2016, de toernooien vielen wat tegen, de kater bij natie was des te heftiger. Maar de huidige veelbelovende generatie voetballende landgenoten lijkt nu toch echt de belofte in te lossen. En dat leidde tot jubelende massa’s Belgen na de wedstrijd van onze Rode Duivels in de Kazan Arena. Nog lang na de wedstrijd stapten onze voetballers rond op het veld, de atmosfeer in zich opnemend, maar ook om tijd te nemen om op de foto te gaan met afgereisde fans.
En zo lijkt dit team een prima balans te hebben gevonden tussen genieten van de sportieve prestaties zonder de focus voor de volgende match uit het oog te verliezen. Als er iets is waar ons nationale team zich op voor kan laten staan, dan is het teamspirit. Het is deze teamspirit die de sleutel is naar succes in volgende wedstrijden. Bijvoorbeeld in de volgende wedstrijd tegen Frankrijk.
Heel vanzelfsprekend is het success van de Rode Duivels niet. Vier jaar geleden stonden acht van de huidige basis elf in de basis tegen Argentinië in de kwart finale van het WK in Brazilië. Die wedstrijd werd verloren, niet geheel onverdiend. Dat onze huidige groep jongens zo succesvol is heeft men, zo lijkt het, vooral te danken aan een zekere volwassenheid en rust die over de selectie is neergedaald. Dat dit tot zelfvertrouwen leidt was uitstekend te zien aan de manier waarop de Rode Duivels tegen de Brazilianen van start gingen; met bravoure en zelfvertrouwen.
Natuurlijk, er was een gelukje nodig. Dit gelukje kwam in de vorm van de eigen goal van Fernandinho. Afgedwongen door de slimme sprint van Kompany diagonaal naar de eerste paal? Het lijkt zeker geholpen te hebben. Maar dit maakte de overwinning van onze jongens niet minder verdiend. Want elke toeschouwer zag, de drie aanvallers van België waren stuk voor stuk beter dan die van de Brazilianen. En onze verdedigende linie stond prima opgesteld. Daar kon zelfs een matig speldende Neymar weinig mee.
Ergo, op naar de halve finale, met goede moed. Want Frankrijk heeft dit WK toch een stuk minder laten zien dan België. Natuurlijk, ook bij Les Bleus lopen grote namen rond. Maar gaat dit in het voordeel zijn als het er op aan komt? Of gaat onze teamgeest doorslaggevend zijn? Heel België zit aan de buis gekluisterd, dat is zeker.