ATP-toernooi Chengdu: wie kwam, zag en overwon?

Er is weer een hoofdstuk tennisgeschiedenis geschreven. China deed dienst als plaats van het gebeuren. Voor de tweede maal vond het tennistoernooi Chengdu Open plaats. Het maakt deel uit van de “ATP World Tour 250”. Het toernooi is enkel toegankelijk voor mannelijke tennissers. 28 tennissers namen deel aan de het enkelspel en 16 tennissers aan het dubbelspel. Via Unibet kon u de tenniswedstrijden volgen. We schrijven ondertussen oktober en de winnaars zijn bekend. Bij het enkelspel won dit jaar Dennis Istomin (Oezbekistan) van Marcos Baghdatis (Cyprus). Bij het dubbelspel wonnen Jonathan Ehrlich (Israël) en Aisam-ul-Haq Qureshi (Pakistan) van Marcus Daniell (Nieuw-Zeeland) en Marcelo Demoliner (Brazilië). De teerling is geworpen. Het lot van de tennissers is bezegeld. Istomin, Ehrlich en Qureshi kwamen, zagen en overwonnen. Ze deden waarvoor ze gekomen waren. Ze zijn geslaagd in hun opzet.

Het gevoel van de overwinning

Winnen geeft een apart gevoel. Plotseling is de droom waar geworden. De tennissers streefden er al maandenlang naar, een tenniswedstrijd naar hun hand te zetten en dan is het moment daar, dat ze het ook in de werkelijkheid mogen beleven. Die ene seconde waar het duidelijk wordt dat niets, maar dan ook niets nog de overwinning in de weg staat, is goud waard. Het lijkt wel of de wereld in die ene seconde helemaal verandert. De tennissers hebben dan vast wel het gevoel dat ze de wereld aankunnen. Hun gelaatsuitdrukking en lichaamstaal verraden elke vorm van vreugde en opwinding. Daarnaast komt er een trotse gloed in hun ogen. Ze hebben het toch maar mooi klaargespeeld en de wereld keek toe hoe ze dat deden. Niets kan het gevoel van de overwinning toppen. Hier worden herinneringen gesmeed. Herinneringen die een leven lang bijblijven. Op hun oude dag zullen de tennissers op hun tennisloopbaan terugblikken en met een voldaan gevoel even terug in de tijd gaan, om weer in de rol te kruipen van winnaar. Het moment van glorie, vereeuwigd in hun ziel.

Chengdu

Chengdu staat sinds 2016 niet alleen in de schijnwerpers wegens de Chengdu Open, het is ook bekend voor het pandareservaat, dat opgericht is om de grote panda te beschermen. Die is met uitsterven bedreigd en onderzoekers stellen alles in het werk om dat uitsterven tegen te gaan. Wat hebben tennis en panda’s gemeen, zal u denken? Panda’s worden ook bamboeberen genoemd, omdat ze dol zijn op bamboe. Indien bamboe bloeit, dan gebeurt dat in een zeer omvangrijk gebied, soms zelfs zo groot als een continent. Tennissers die zeer getalenteerd zijn en de juiste omkadering krijgen, kunnen ook over hun continent heen bloeien. Hun invloed reikt ver. Fans van over de hele wereld volgen hun doen en laten. Getalenteerde tennissers zijn niet met uitsterven bedreigd zoals de bamboeberen, en er zullen altijd weer nieuwe talenten bijkomen, terwijl oude talenten hun verdiende rust krijgen.

Bamboekwaliteiten

Maar elke getalenteerde succesvolle tennisser is de moeite waard. Deze persoon heeft zijn of haar talent tot ontwikkeling gebracht. Dat geldt voor ons allemaal. We zijn allemaal geboren met bepaalde talenten. Of dat talent bamboekwaliteiten heeft, wijst de toekomst uit. Het is alvast prachtig om een tennisser te zien openbloeien. Van beginner tot professionele tennisser, elk levensverhaal is de moeite waard, om gelezen te worden. Elke persoon heeft zijn eigen weg gevonden. Het is interessant om te zien, welke elementen bij die ontwikkeling een rol hebben gespeeld. Bij de ene was het een moeilijke jeugd, die hun karakter heeft gevormd, bij de andere waren het ouders die het talent in hun kinderen op zeer jonge leeftijd ontdekten en hun de juiste omkadering gaven. Nog anderen waren heel arm en net dat motiveerde hen, om er absoluut voor te gaan. Dat zijn dan net ook die personen, die enorm veel teruggeven aan de maatschappij en zich inzetten voor hulpbehoevenden, uit dankbaarheid voor wat zijzelf van de wereld hebben gekregen.

Dennis Istomin en de weg naar de overwinning

Dennis Istomin mocht de overwinningsbeker in zijn handen houden. Dat moet voor Istomin een beloning voor zijn uithoudingsvermogen geweest zijn. Hij geeft nooit op. Daarom is hij een eersteklaswinnaar. Zijn tegenstander deed dat wel. Baghdatis gaf in de eerste set op toen er een 3-2 achterstand was. In de halve finales gebeurde net hetzelfde, ook toen gaf Baghdatis op tegen Istomin in de eerste set. Istomin heeft tennis met de paplepel meegekregen. Zijn moeder coacht hem en geeft hem ook advies op alle andere terreinen in het leven. Moeder en zoon hebben een uitstekende band en blijkbaar geeft dat Istomin tennisvleugels. Op 14-jarige leeftijd was Istomin betrokken bij een auto-ongeval en moest hij maandenlang in het ziekenhuis blijven. Twee jaar lang kon hij geen tennis spelen. Hij dacht aan opgeven, maar zijn moeder ovetuigde hem, dat niet te doen. Istomin nam de raad van zijn moeder ter harte en zette door.

Nooit opgeven

Het loonde de moeite, gezien de resultaten van het ATP-tennistoernooi van Chengdu. Als enige vertegenwoordiger van Oezbekistan, staat Istomin in de top 300 van de wereld. Istomin is 31 en hij heeft nog een mooie weg te bewandelen. We zullen hem nog veel meer titels zien winnen. Eenmaal een tennisser vleugels krijgt, kan niemand hem of haar nog stoppen. Willen u en ik onze dromen waarmaken, dan moeten we beseffen, dat opgeven niet de beste keuze is. Net voordat we de moed dreigen te verliezen, moeten we erin geloven, dat dan hulp onderweg is. Er is altijd wel een geheimzinnige kracht aan het werk, die wil, dat we slagen in onze opzet. Er is altijd wel iemand die in ons gelooft en ons een helpende hand geeft. Het is aan ons om ons beste beentje voor te zetten en vol vertrouwen naar de toekomst te blikken. Het is onze verantwoordelijkheid om onze ogen te openen en het goede te zien rondom ons. De weg naar de overwinning, welke overwinning ook betekenis aan ons leven geeft, levert ons niet meer obstakels op dan we aankunnen. Groeien als een bamboeplant, we kunnen het allemaal!